همه چیز گویا است...
هر کس که خودی است می تواند حرف بزند...
هیچ چیز سر جای خودش نیست...
هیچ کس راضی نیست... الا آنان که سر در توبره دارند و ارتزاق می کنند و دنیایشان فقط افکار خودشان است...
اینجا (کلیک کنید) را بخوانید. به خصوص دو پاراگراف آخر را. فقط بخوانید و حرفی نزنید. نه موافق نه مخالف. بخوانید و بیاندیشید. و به یاد بیاورید که : وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا... و یا بیاد بیاورید ماده ی دو (2) اعلامیه جهانی حقوق بشر را... از هر منظری که خواستید به آن فکر کنید و با هر متری که خواستید مترش کنید اما در یک بُعد نمانید!
پ.ن: شاه مست و شیخ مشت و شحنه مست... مملکت رفته ست ز دست.