در تورات آمده است که "انسان طبعا ً دروغگو است"*. نمیدانم این را به حسابِ جایزالخطا دانستن انسان بگذارم یا خیر؟! اگر نگوییم در همه ی فرهنگ ها، می توان گفت به طور قطع در بیشتر فرهنگ ها دروغ گفتن امرِ نکوهیده ای است. ولی چیزی که برایم مشهود است عصاگونه بودنِ دروغ هایی است که در مواقعِ حساس می گوییم. به نوعی به دادِ انسان می رسد انگار. غیر اخلاقی بودنش بماند به کنار، دوای دردی است که می توان ریشه ی آن را در اخلاقِ دیگرانی که ما هم جزو آنان هستیم جستجو کرد. همه به هم دروغ می گوییم تا باشد که رستگار شویم!
اما از دروغ های بزرگ که بگذریم این دروغ های کوچکند که چون زیاد اهمیتی ندارند راحت به زبان آورده می شوند، اینها دیگر خُره ی روان هستند به نظرم، چون در خفا دارند از داخل نابودمان می کنند ولی با علم ِ به این باز دروغپردازی هایمان حد و حصر ندارند...
* عبارت لاتینی این جمله که مشهور است در عنوان به کار برده شده.
وقتی راست میگی کارت راه نمیوفته مجبوری که دروغ بگی بلکه فرجی بشه در کارت...مثل اون پستی که گذاشتم
شاهد از غیب رسید :))
سلام
وقت بخیر
انسان "ممکن الخطا" هست
که به اشتباه جایزالخطا در بین عوام رایج شده.
در واژگان گزینی باید نهایت دقت رو آدم داشته باشه و اینجا هم شما تا حدی به درستی تذکر دادین و از این بابت از شما ممنونم. اما ببینیم دهخدا چه تعریفی از این کلمه میده " آنکه روا بود بر او خطا کردن . آدمی جایزالخطا است . انسان مرتکب خطا میشود. از او خطا سرمیزند." می بینید که همین یک کلمه چه معنای گسترده ای می تونه داشته باشه, هم دیدگاه جبری و هم انتخابی و دیگر اینکه آدمی به خاطر ذاتِ آدم بودنش و سیالیتی که در نهادش هست نه تنها ممکن الخطاست بلکه جایز الخطاست که اگر اینطور نمی بود بیشتر حیاتی نبات گونه خواهد داشت نه انسان گونه!
به نام سلام
فقط دروغ نه، کلا به اوامر نکوهیده میل داره، این جناب بشر.
حالا یه سوال، واقعا رستگاری در نبردن این حظائزه*؟
* جمع حظ - دیکشنری خودمونی - بخش ح ها
تا سلام، والسلام
بدون دروغ هم میشه زی کرد اما به سختی...
انسان به دروغ زنده است :)
خوبی و بدی دو روی یه سکه هستند هرکدوم مقتضای ضروری وجود دیگریه اگه یکی نباشه دیگری معنی پیدا نمی کنه. بنابراین باید به بدی ها احترام گذاشت :)
همینجوری زد به ذهنم گفتم ولی نمی دونم خودم اعتقاد دارم به این حرفا یا نه !!!!
سلام
آدم تا مجبور نباشه دروغ نمیگه.لااقل خودم که اینجوری هستم.ولی گاهی اوقات با یه دروغ ساده میشه خیلی از شرها رو خوابوند.
راستی به اینم واقعا معتقدم که آدم دروغگو کم حافظه ست بجز اون ختم های روزگار که شیطونو هم رنگ میکنن
در ضمن قرمزته
سلام
دروغ را به حقیقت جزئی از راست حساب کردیم و با این حقیقت تلخ به شادکامی فکر می کنیم