با این پرسش آغاز می کنم که چه می شود که آمریکا جایگاه اول اقتصاد را در جهان دارد و قدرت برتر در دنیاست؟!
می توان از چند بعد به این قضیه نگاه کرد، مثلا اینکه آمریکا با استعمار نویی که راه انداخته دارد از منابع کشورهای دیگر استفاده می کند و یا اینکه به خاطر مدیریت قویی که دارد به این سمت کشیده شده و یا به خاطر جاذبه های زیادی که دارد چه سرمایه گذاران و چه نخبه های علمی جذب این جامعه می شوند و در نهایت پیشرفت این کشور را رقم می زنند.
می خواهم بگویم که شاید تک تک اینهایی که گفته شد و یا گفته خواهد شد به نوعی درست است اما آیا "شیطان بزرگ " در حالِ "خدایی" کردن نیست؟! گویی قوی ترین سیستم مونوتورینگ جهان را در اختیاردارد و می بیند که در کجا، کِی به چه کاری مشغول است!
این فکر خیلی وقت پیش در من آغازیدن گرفته بود اما چیزی که باعث به نوشتار درآمدن آن شد پارچه نوشته ای بود از یکی از مدارس که در آن به یکی ازدانش آموزان خود برای گرفتن بورسیه دانشگاه هاروارد در رشته فناوری اطلاعات (IT) تبریک گفته بود. بورسیه ای 8 ساله در یکی از گرانترین و البته معتبرترین دانشگاه های دنیا! چه می شود دانشگاهی در نافِ آمریکا به فکر یک جوان 18 ساله در یک شهر کوچک در غرب ایران می افتد؟! مطمئنن به خاطر خوش بر و روییه این پسر نبوده چون دیدمش! تنها دلیلش این بوده که این جوان به خاطر استعدادی که داشته و البته زحماتی که کشیده مقبول واقع شده و لاغیر. از درد دل هایی که این پسر برای معلمین خودش گفته بود یک مورد این بود که گویا برای هر آزمون و یا کاری که به تهران می رود یک نصفه روز را فقط درگیر این مسئله هست که یک جای خواب پیدا کند...
این را همه گفتم تا شایسته سالاریی که آمریکا درچند دهه ی گذشته در پیش گرفته و هنوز هم ادامه دارد را مثال بزنم و بگویم که چگونه می شود تبدیل به قدرت برتر شد.
تعجب نوشت! : آخرین آزمونی که از این دانش آموزنخبه گرفته شده بود و من رو خیلی به تعجب واداشت فرآیند هک کردن سایت FBI بوده در چند ثانیه! ظاهرا قبلا آزمون گیرنده ها FBIرو در جریان می گذارند و بعد این آزمون برگزار می شود و البته پیام تبریکی هم از سایت هک شده دریافت می کنند به خاطر این موفقیت.
واقعیت امر هم اینه که امریکایی ها یا هر کشور غربیه دیگه ای میدونه که چه چیزایی به دردش میخوره و میاد همونو انتخاب میکنه ولی ما ایرانیا (بدون تعارف بگم) هر وقت یه جایی دیدیم که یه نفر از ما بهتره ولو اینکه داداشمون باشه جلو پاش سنگ میندازیم تا نتونه اصلا حرکت کنه.
...
با تشکر شوخ شب....
فکر کنم بنده شدم
طبق همون جمله که هر کسی چیزی به من آموخت مرا بنده ی خود ساخته....
ولی من چیزی نمیگم
شما هم نگو
بین خودمون سه تا بمونه....
و باز هم ذوق مرگ شدیم
انگار که خودمون بورسیه شدیم...
هرچی گشتم نفر سومی ندیدم، گفتم کامنتو تایید کنم که اون نفر سوم هم خونده باشه ;)
ببخشید هاروارد دقیقن کدوم طرفیه؟
مسیرتون میخوره آقا؟
من همون دم درش پیاده میشم....
با یه آقای هجده ساله کار دارم
.
.
با تمام وجود افتخار کردم
برای آاادمی که ندیدم
و حتی نمیدونم وجود خارجی داره یا نه
همین نوشته ها کافی بود برای ذوق مرگ شدنم.
همین...
بله وجود خارجی داره اینم لینک خبرش در پورتال رسمی آموزش و پرورش:
http://farsmedu.medu.ir/Portal/Home/ShowPage.aspx?Object=NEWS&ID=3fd7c058-42b9-47a4-adec-31a83fd3f8d0&WebPartID=b24e2d6c-3bda-4744-8973-d768d8b814c1&CategoryID=5ee5fde5-e85e-4a06-b955-a00cf39712df
از پاسختون به فرند (friend) مشخصه که شوخی جان قد بلند مو بلوند میپسندی.
شما نمی پسندین؟!
درود بر شوخی عزیز
ما هر وبلاگ رفتیم یه شوخی بود و از همه جا به اینجا رسیدیم.
کاملاً با سیستم شایسته سالاری و تخصص‌گرایی موافقم شوخی جان. این موفقیتها و پیشرفتها نتیجه تلاش یک نخبه یا چند نخبه نیست. نتیجه سیستم مدیریتی حاکم هست که از علم، دانش و نبوغ جمعی این نخبگان استفاده بهینه کرده و نوعی سینرژی ایجاد میکنه. وگرنه که تو کشور خودمون هم هزاران نخبه هست.
پیامد این هست که دیدگاهشون به مدیریت و پیشرفت، دیدگاه علمی و آکادمیک هست.
دست رو دلمون نذار شوخی که میشود انشاءها نوشت.
درود بر بابک گرامی
دوست عزیز شما بی نشان می اومدین و بی نشان می رفتین وگرنه ما برای عرض سلامی هم بوده باشه خدمت می رسیدیم.
بله بدون شک یک سیستمِ جامع و هم افزا می تونه به این مرتبه برسه که بدون داشتن هیچ گونه نگاه ایدئولوژیکی فقط و فقط شایسته های جامعه را بر مناصب مهم بنشاند.
سلام
مدیر و مدبر یعنی همین...
آمریکا هر ۴ سال یکبار رییس جمهوری خواهد داشت که با اسم و فامیلش وارد کاخ سفید میشود و با اسم و فامیلش هم از آن خارج میشه.
ولی مثلا کشوری مثل ایران و مشابهان ایران رییس جمهور و رهبران جامعه با القاب یک کیلومتری وارد کاخ حکومتی میشن و با القاب ۱۰ کیلومتری خارج میشن.گاهی هم اقلباشون اونقدر سنگینه که از در خارج نمیشن و موندگار میشن.
توی مدت ریاست و حکومتشون هم واقعا کاری مهمتر از لقب سازی ندارند!!و اصولا فقط به مستعدین لقب سازی اجازه رشد میدن و میبینید که چقدر هم رشد کردند.
خب این سابقه ی تاریخی داره، مثلا کم نبودن چی چی الممالکهایی که در دربار بوده اند و الان وارثین همان نسل های قدیم بر سر کارند...
درست گفتی... نظام شایسته سالاری! اون جملت خیلی خوب بود ... شیطان بزرگی که داره خدایی می کنه. ایول
حیف این جوونای باهوش... واقعا!
این عزیز هموطن قصد ازدواج نداره؟؟؟؟ خیرت به آدم نرسه یه موقع هاااااااااا... بده دو تا نخبه رو به هم معرفی کنی؟؟؟؟
ام آر آی برای چی رفته بودی؟؟؟
بابا الآن معلوم نیست تو همون هارواردش یه دختره قد بلند مو بلوند براش در نظر نگرفته باشن
واقعیت امر اینه که خود آمریکاییها چیزی برای گفتن ندارند و با جمع کردن نخبگان دیگر جوامع اهدافشونو دارن پیش میبرند!
این یک واقعیت است به زعم شما ولی طُرفه این است که حقیقت مدیر و مدبر بودن آنها را می رساند...