این پست رو نخونید، بی خودی نوشتمش!

دارم زیر و رو می کنم این دنیای مجازی رو ( حقیقت نه مجاز است/ در میکده باز است...)

چرت و پرت زیاد میگم، خیلی زیاد. یکیش همین پستِ قبلی که خُل بازیم گـُل کرد و کامنتدونیشو هم بستم. پستای دیگه هم چرت و پرتن. همشون.

این "همشون" که گفتم واقعا یک جمله است خودش به تنهایی؟!!

دلم یه جایی میخواد و یک نفر که بشینم براش چرت و پرت ببافم، مرموز شم و کنجکاویشو قلقلک بدم و لایه لایه وجودمو ورق بزنه و چیزی دستگیرش نشه. که نمیشه. نمیتونه. آخه من لایه ندارم. یک روکش نازکم مث اون لایه ی ظریفی که روی برگه های پیازه(دیدین؟!)

به من چه که دنیا داره به کجا میره. من خودم وقتی جام مشخص نیست گور بابای دنیا.

داشتم میگفتم. دلم یه شب میخواد و یک... راستی چه خوب می شد سفارش بدی من می خوام یکی با این مشخصات بیاد توو زندگیم. بی کم و کاست با این مشخصات.

بابام رفته کشور دوست و برادر عراق! کردستان عراق. این فصل اونجا الان خیلی باحاله. شب قبلش سر سفره شام به بابام گفتم اگه دختر دوست و آشنا و فامیلی دیدی که دم ِ بختِ و تابعیت دوگانه از یه کشور اروپایی داره رو برام خواستگاری کن. ندیده قبوله. همه یه لبخندی زدن و مطمئنم توو دلشون گفتن اینم یکی دیگه از چرت و پرتاشه، جدی نگیریم. اما جدی گفتم من. لحنم جدی نبود اما خودم که میدونم از خدامه. اکثر اونا علاوه بر تابعیت عراق از یه کشور اروپایی هم تابعیت دارند.

کور از خدا چی می خواد؟!

توو این یه مورد خاص، کور از خدا یه زن با تابعیت خارجی می خواد.

شب جمعه س، صلوات بفرستین برای همه ی متاهلین گرامی...

راستی شب جمعه ی خارجیا میشه شب یکشنبه! باید آپدیت کنم خودمو اگه بابام دست پـُر برگشت.

کنتور که نمیندازه، اصن صدای کیبورد خیلی باحاله وقتی داری تایپ میکنی. از شما چه پنهون اینایی که میشین همیشه پستای طولانی مینویسن رو هم مدح می کنم هم سرزنش. برام جالبه که این همه چیز تایپ میکنن و برامم خسته کننده میشه اون همه حرف. خسته که نه ولی برام جای سواله که چرا این همه؟! حالا می فهمم که سخت در اشتباه بودم.

می خوام توبه کنم. توبه نصوح. حالا این نصوح چی میگه این وسط؟! بیلمیرم.

یاد گرفتن هر زبان ِ تازه یه دریچه ی جدیده به زندگیه آدم. اینو گفتم که توجیهی باشه برای استفاده ی کلمه ی " بیلمیرم".

جدا چه خوبه همینجوری حرف بزنی، بی هدفااااا. فقط کلماتو پشت سر هم بذاری و حال خوشی بهت دست بده از این پـُر گویی.

هرکی خسته شده تا اینجا باز می تونه برای تلطیف فضا، برای شب ِ جمعه ی متاهلین گرامی یه درود بفرسته.

درود و سلام و صلوات هم از اون حرفای همیشگیه. تـَقی به تـُوقی میخوره کسایی حاضرن برای ادای این امر خطیر و البته حسنه.

یهویی چشمه ی حرفام خشکید. جدی میگم. انگار دیگه چیزی برای گفتن ندارم، نه که تا حالا داشتم!!!

حالا دیدین عنوان کاملا زیبنده ی این پست بود. اینو برای تک و توک آدمایی گفتم که خدا زده پس گردنشون و تا اینجارو خوندن.